Menu

Het centrum voor jongeren met een vorm van autisme of AD(H)D die zelfstandig willen wonen



Door vriendschap sta ik gewoon positiever in het leven

In mijn schooltijd had ik eigenlijk niet echt vriendschap. Of dat de reden is dat ik het niet echt goed heb gedaan op school weet ik niet, maar het ontbreken ervan heeft zeker niet meegeholpen.

Op mijn 4e of 5e jaar ben ik al getest, Asperger. Mijn ouders wisten dus al vroeg hoe de vork in steel zat. Mijn vader Rob is vervolgens in 2010 het Kinderkookcafé gestart waar ik meteen naar toe ben gegaan. Hier leerde ik met andere kinderen samen te werken en ‘gewoon’ te communiceren. Op de basisschool ging het eigenlijk best goed, ik had wat vriendjes en voelde me prettig. Ook het eerste jaar op de middelbare school was prima. Althans wat resultaten betreft. Ik voelde me alleen niet meer op mijn gemak, had eigenlijk geen vrienden. Daardoor ging het in het tweede jaar fout. Ik bleef zitten. En wat nog erger was, ik wilde niet meer naar school. Vervolgens ben ik naar het Daaf Gelukschool gegaan in Haarlem. Dat is een school voor speciaal onderwijs. Daar heb ik VMBO diploma gehaald. In het vervolg bij het Horizon college raakte ik mijn motivatie kwijt en toen kwam Corona en zat ik thuis. En toch voelde ik mij de laatste jaren best goed en dan kwam door de vriendschappen die ik bij Kop-Zorg heb opgedaan. Na het Kinderkookcafé ben ik ‘doorgestroomd’ naar het Kookcafé. En daar is het gewoon bar gezellig en heb ik ook Joep ontmoet. We zijn nu goede vrienden, maar ook met de anderen kan ik het prima vinden hoor. We gaan ook met elkaar naar de ChillAut van Kop-Zorg en daar hebben we veel plezier. Ook met Nick onze begeleider. We spelen vaak ‘weerwolven’. Eerst was Jesse telkens de verteller en dat is nu Ayra geworden. Omdat het zo gezellig is vertrouwen we elkaar en durven we best veel, bijvoorbeeld verteller te zijn. En we halen ook wel eens rottigheid uit, maar niet vervelend. Als ik het woord ‘paardenbloem’ noem, weten ze genoeg ?. Ik word individueel begeleid door Nick en Lotte en daar ben ik erg blij mee. Ik kan ze geen vrienden noemen, maar dat voelt soms wel zo. Dus aan vrienden bij Kop-Zorg geen gebrek en dat voelt goed. Tijd voor “my next step”.